لیلـی ­_ غــزلـــم دختــرک شــور و شر مـن

لبخنـد تـو آرامــش پــر دردســر مـن

زیبــای خـــراســـانی بـــــاران زده شعــــر

کــردانـۀ لیــلای خــراب و خطــر من

بــانــوی پــر از آینـــــه و نـــــاز و کـرشمه

خاتون خـوش بـانمک خیــره سـر من

دستــان شلـوغ تــو پــر از حـــادثـــه و دف

چشمان تو آهــوی رمیــده ز بــر مـن

لــــب هــای تــو عنـــــاب حــوالی نشــابور

لب هـای تــو موجودی قند و شکر من

لبخنـــد تـو آبــی تــــر از آیــــات خـداوند

گـلخند نجیــب تـو نمــاز سحــر مــن

فـالی بــــه نگــاه تـــو زدم عشـــــق غزل شد

از قهـوه چشمان تــو و چشـم تــر من

راهـی است ز چشمـان خــدا تا شـب چشمت

تسبیـح دو چشمـان تـو حـرز سفر من

تــو خـواهر کوچ و غــزلی، دختــر کردی

هـم دختـر کوه وکمر و تار و تر من

همبــازی هـــر روزۀ مــــن، دختـــــر نـازم!

من مـادر پیـر تـو شوم تـو پـدر مــن

مـن چشــم بـــذارم تــو کمـــی دور برقصـی

دلـواپـس بیـداری چشمـان تــر مــن

چندیست که دلتنگ دوتار و غزل و آینه هایم

تا راوی بــاران شوی و همسفـر من

لیلـــی _ غـزلم آینــــه بـــــردار بــرقصیـم

بـا دامنی از بــال و پــر شعلـه ور من

گفتــم که ز شهـــد لـــب تـــو شعـر بنـوشم

ســرریـز شد آئینه از این مختصر من